Psy, koty i inne pupile trzymane w domu bardzo często są traktowane jak część rodziny. Nie należy jednak zapominać o tym, iż pomimo tego, że są najlepszymi przyjaciółmi człowieka, wciąż są zwierzętami narażonymi na różnego rodzaju groźne choroby. Jedną z nich jest wścieklizna.
Wścieklizna w pigułce
Wścieklizna to nazwa, którą każdy usłyszał minimum raz w swoim życiu. Jest to zoonoza, czyli choroba zakaźna zwierząt, która może przenosić się na ludzi. Wirus ten osiągnął niestety zasięg globalny. Jeśli chodzi o zwierzęta domowe, najczęściej zakażone zostają psy, zdarza się ona również u kotów. Wścieklizna rozwija się najczęściej (naukowo udowodniono że do zakażenia może dochodzić drogą kropelkową u nietoperzy) w następstwie ugryzienia przez zakażone zwierzę - wirus znajduje się w ślinie.
Jak przebiega wścieklizna?
Wścieklizna ma podobny przebieg zarówno u psów, jak i u kotów. Jako pierwsze występuje stadium prodromalne, które z reguły trwa od dwóch do trzech dni. W tym czasie pojawiają się takie objawy, jak podwyższona ciepłota ciała, świąd w okolicy ugryzienia, rozszerzenie źrenic i osłabienie odruchu rogówkowego. Bardzo charakterystycznym sygnałem są również zmiany behawioralne. Zwierzęta na ogół przyjacielskie stają się nieśmiałe, nerwowe i szczerzą zęby, natomiast te, które na co dzień są samotnikami bardzo często lgną do człowieka. Po ustąpieniu tej fazy następuje stadium pobudzenia, które trwa maksymalnie przez tydzień. W tym czasie objawy zaczynają się pogłębiać, a pupil staje się niebezpieczny. Wykazuje wzmożone reakcje na bodźce wzrokowe i dźwiękowe, staje się nadpobudliwy i agresywny, a jednocześnie bardzo zwinny i silny. Pies lub kot unika w takiej sytuacji światła, szczeka lub pomrukuje. Charakterystycznym objawem jest również brak koordynacji ruchowej, dezorientacja, a nawet napady padaczkowe. Ostatnią fazą jest stadium porażenne, kiedy zwierzę ma trudności w pobieraniu pokarmów i wydawaniu dźwięków. Podczas 2-4 dni krztusi się, nie ma możliwości połykania i nadmiernie się ślini. Efektem takich trudności jest zejście śmiertelne, które następuje z powodu niewydolności oddechowej. Rozpoznanie rozwijającej się choroby może być nieco trudniejsze u kotów, ponieważ w ich przypadku wścieklizna może przyjąć formę cichą, charakteryzującą się sennością i apatią.
Szczepienia na wściekliznę - czy warto?
Regularne szczepienia ochronne są podstawą profilaktyki i jedynym sposobem na to, by uchronić zwierzę przed opisanymi wyżej objawami. U psów są one obowiązkowe, natomiast u kotów nie. Nie oznacza to jednak, że nie warto go wykonywać - właściciele kotów (szczególnie wychodzących) również powinni rozważyć tego typu działania. Szczenięta lub kocięta należy zaszczepić po ukończeniu dwunastego tygodnia, a przed skończeniem 16 tygodnia życia. Szczepienie należy następnie powtarzać nie rzadziej niż raz do roku.
Wścieklizna niestety nadal jest chorobą notowaną w naszym kraju. Działania właścicieli zwierząt domowych mogą mieć realny wpływ na minimalizację jej rozprzestrzeniania się. Warto więc znać objawy, mieć świadomość na temat konieczności obserwacji zwierzęcia i szczepić pupile.
Strona używa plików cookies do celów funkcjonalnych oraz statystycznych