MRI, potocznie nazywany Rezonansem, to nowoczesna metoda diagnostyczna wykorzystująca pole magnetyczne o dużym natężeniu i fale radiowe. Jego polska nazwa to MNR - Neutronowy Rezonans Magnetyczny, choć częściej używana jest anglojęzyczna wersja MRI - Magnetic Rezonas Imaging.
W dużym uproszczeniu rezonans magnetyczny wykorzystuje głównie cząsteczki wody. Naturalnie poukładane są one w ciele chaotycznie, dzięki czemu ciało nie wykazuje właściwości magnetycznych. W silnym polu elektromagnetycznym zachowują się one jak małe magnesiki ustawiające się zgodnie z liniami sił pola magnetycznego. Każda zmiana położenia tak ukierunkowanych cząsteczek wody powoduje emisję sygnału na częstotliwości fal radiowych. Sygnał emitowany jest zarówno podczas wytrącania cząsteczek z uporządkowanego położenia jak i podczas ich powrotu do pierwotnego ustawienia. Właśnie te czasy wytrącenia i powrotu określa się w rezonansie jako czasy T1 i T2. Wykorzystuje się również różne kombinacje wytrącające cząsteczki wody częściowo tj. pod różnymi kątami, dzięki czemu lepiej uwidaczniane są tkanki o różnym stopniu uwodnienia.
Właśnie te fale radiowe da się wykryć i dzięki systemowi komputerowemu przekształcić na obraz.
Do nadawania i wykrywania fal radiowych wykorzystuje się specjalne cewki (urządzenia), które znajdując się maksymalnie blisko badanej części ciała, umożliwiają szczegółowe obrazowanie. Wprowadza to jednak pewne ograniczenia: im mniejsza cewka, tym dokładniejsze obrazowanie. Zwiększając rozmiar cewki mamy możliwość skanowania większego obszaru ciała, ale w mniejszej rozdzielczości/dokładności. Chcąc uzyskać precyzyjny skan stosuje się możliwie najmniejszą cewkę obejmującą TYKLO I WYŁĄCZNIE badany obszar. Do ustalenia jaki powinien być obszar skanu stosuje się INNE METODY DIAGNOSTYCZNE jak RTG, Tomograf Komputerowy lub specjalistyczne badanie neurologiczne. Znając orientacyjną lokalizację problemu/zmiany patologicznej można przystąpić do badania MRI nacelowanego na np.: rdzeń kręgowy na przestrzeni kilku kręgów (nie całego kręgosłupa); mózgu (nie całej głowy); jednego stawu (nie całej kończyny).
MRI z kontrastem: Jeśli podczas skanu widoczne są zmiany patologiczne, skan można jeszcze doprecyzować podając kontrast gadolinowy. Jest to substancja mająca właściwości magnetyczne gromadząca się w zmienionych tkankach. Dzięki niej można jeszcze bardziej doprecyzować ten bardzo dokładny skan. Często umożliwia to np: określenie rodzaju nowotworu, patologii i ukierunkowanie możliwości leczenia.
CIEKAWOSTKA! Wykorzystywany w MRI sygnał radiowy nadawany i odbierany jest na częstotliwości UKF, czyli takiej jak standardowe muzyczne stacje radiowe! Podczas badania całe urządzenie i ciało pacjenta musi być więc odizolowane od zewnętrznych sygnałów radiowych, by nie zaburzyły one badania! Ze wzglądu na to, stojąc przy pacjencie, nie da się w żaden sposób zadzwonić i odebrać telefonu no i oczywiście słuchać radia.
MRI i TK - Rezonans magnetyczny jest obecnie jedyną metodą diagnostyczną w weterynarii , która jest całkowicie bezpieczna, bezinwazyjna i umożliwiająca trójwymiarową diagnostykę pacjenta. Jeżeli chodzi o dokładność skanu, jedyną metodą zbliżoną do Tomografii Rezonasu Magnetycznego jest Tomografia Komputerowa. Wykorzystuje ona jednak promieniowanie rentgenowskie, które nie jest obojętne dla organizmu i nie może być używane w sposób nieograniczony.
Te dwie metody tomograficzne stanowią obecnie DOPEŁNIENIE diagnostyki 3D!!!
Tomografia komputerowa umożliwia bardzo szczegółowe diagnozowanie kośćca i twardych elementów organizmu pacjenta, które są dobrze widoczne w tej metodzie diagnostycznej. Rezonans komputerowy uwidocznia tkanki dobrze uwodnione (miękkie), które są gorzej widoczne w TK. Jeśli lekarz podejrzewa duże zmiany wewnątrz organizmu, lub zmiany rozsiane zazwyczaj zaleca skany w obu tomografiach! Tomograf Komputerowy jako metoda szybsza i mogąca objąć większy obszar jest metodą pierwszego wyboru. Następnie, po zlokalizowaniu problemu wykorzystywany jest Rezonans Magnetyczny w celu precyzyjnej diagnostyki tkanek miękkich.
Specyficznym narządem organizmu, który zazwyczaj wymaga często OBYDWU metod tomograficznych jest CUN (Centralny Układ Nerwowy – czyli mózg i rdzeń przedłużony) oraz rdzeń kręgowy. Bardzo miękka tkanka objęta obudową kostną. W celu pełnej diagnostyki wymaga obrazowania zarówno tkanki kostnej i tkanek miękkich. Stwarza to często konieczność wykorzystania zarówno TK i MRI wraz z kontrastem w celu wykluczenia wszystkich patologii.
Wszystkie nieinwazyjne metody diagnostyczne umożliwiają planowanie leczenia pacjenta. Niezależnie od wykorzystanej metody diagnostyki oraz jej kosztów diagnostyka służy jedynie za zaplanowania dalszego działania. Metody rezonasowe (MRI i TK) ze względu na ich poziom skomplikowania i możliwości obrazowania są obecnie najdroższymi metodami diagnostycznymi. Dzięki trójwymiarowym obrazom potencjalnej patologii umożliwiają bardzo dokładne planowanie metody leczenia. Chirurgiczne lub inne metody leczenia zaplanowane dzięki diagnostyce 3D stanowi często jedyny sposób ratowania śmiertelnie chorego pacjenta. Umożliwia ono poprawienie komfortu życia a często całkowite wyleczenie poważnie chorych zwierząt.
Przygotował: mgr fizyki medycznej Przemysław Chudy
Strona używa plików cookies do celów funkcjonalnych oraz statystycznych